اگر به خانه‌ی من آمدی

اگر به خانه‌ی من آمدی

برایم مداد بیاور مداد سیاه

می‌خواهم روی چهره‌ام خط بکشم

تا به جرم زیبایی در قفس نیفتم

یک ضربدر هم روی قلبم تا به هوس هم نیفتم!

یک مداد پاک کن بده برای محو لب‌ها

نمی‌خواهم کسی به هوای سرخیشان، سیاهم کند!

یک بیلچه، تا تمام غرایز زنانه را از ریشه درآورم

شخم بزنم وجودم را ... بدون این‌ها راحت‌تر به بهشت می‌روم گویا!

یک تیغ بده، موهایم را از ته بتراشم، سرم هوایی بخورد

و بی‌واسطه روسری کمی بیاندیشم!

نخ و سوزن هم بده، برای زبانم

می‌خواهم ... بدوزمش به سق

... اینگونه فریادم بی صداتر است!

قیچی یادت نرود،

می‌خواهم هر روز اندیشه‌ هایم را سانسور کنم!

پودر رختشویی هم لازم دارم

برای شستشوی مغزی!

مغزم را که شستم، پهن کنم روی بند

تا آرمان‌هایم را باد با خود ببرد به آنجایی که عرب نی انداخت.

می‌دانی که؟ باید واقع‌بین بود !

صداخفه ‌کن هم اگر گیر آوردی بگیر!

می‌خواهم وقتی به جرم عشق و انتخاب،

برچسب فاحشه می‌زنندم

بغضم را در گلو خفه کنم!

یک کپی از هویتم را هم می‌خواهم

برای وقتی که خواهران و برادران دینی به قصد ارشاد،

فحش و تحقیر تقدیمم می‌کنند،

به یاد بیاورم که کیستم!

ترا به خدا ... اگر جایی دیدی حقی می‌فروختند

برایم بخر ... تا در غذا بریزم

ترجیح می‌دهم خودم قبل از دیگران حقم را بخورم !

سر آخر اگر پولی برایت ماند

برایم یک پلاکارد بخر به شکل گردنبند،

بیاویزم به گردنم ... و رویش با حروف درشت بنویسم:

من یک انسانم

شعری از غاده السمان    شاعر توانای سوری

...

" یک با یک برابر نیست "

معلم پای تخته داد می زد،

صورتش از خشم گلگون بود ،
و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود

ولی آخر کلاسی ها لواشک بین خود تقسیم می کردند

و آن یکی در گوشه ای دیگر جوانان را ورق می زد

برای اینکه بی خود های و هو می کرد

و با آن شور بی پایان ، تساوی های جبری را نشان می داد .

با خطی خوانا به روی تخته ای که از ظلمتی تاریک غمگین بود ،

تساوی را چنین نوشت :

" یک با یک برابر است "

از میان جمع شاگردان یکی برخاست ،

همیشه یک نفر باید بپاخیزد . . .

به آرامی سخن سر داد :

تساوی اشتباهی فاحش و محض است،

نگاه بچه ها نا گه به یک سو خیره گشت

و معلم مات برجا ماند

و او پرسید :

اگر یک فرد انسان واحد یک بود ، آیا باز یک با یک برابر بود ؟

سکوت مدهشی بود و سوالی سخت .

معلم خشمگین فریاد زد :

آری برابر بود .

و او با پوز خندی گفت :

اگر یک فرد انسان واحد یک بود

آنکه زور و زر به دامن داشت بالا بود

وآنکه قلبی پاک ودستی فاقد زر داشت پایین بود ؟

اگر یک فرد انسان واحد یک بود

آنکه صورت نقره گون چون قرص مه می داشت بالا بود

وآن سیه چرده که می نالید پایین بود ؟

اگر یک فرد انسان واحد یک بود این تساوی زیر و رو می شد .

حال می پرسم :

یک اگر با یک برابر بود،

نان و مال مفت خواران ار کجا آماده می گردید؟

یا چه کس دیوار چین ها را بنا می کرد ؟
یک اگر با یک برابر بود ,

پس که پشتش زیر بار فقر خم می شد؟

یا که زیر ضربت شلاق له می گشت ؟

یک اگر با یک برابر بود،

پس چه کس آزادگان را در قفس می کرد ؟

معلم ناله آسا گفت :

 بچه ها در جزوه های خویش بنویسد

" یک با یک برابر نیست "

                                                        خسرو گلسرخی

خدا (قیصر امین پور)

پیش از اینها فکر می کردم خدا
خانه ای دارد کنار ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس خشتی از طلا
پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور

ماه برق کوچکی از تاج او
هر ستاره، پولکی از تاج او
اطلس پیراهن او، آسمان
نقش روی دامن او، کهکشان
رعد وبرق شب، طنین خنده اش
سیل و طوفان، نعره توفنده اش
دکمه ی پیراهن او، آفتاب
برق تیغ خنجر او ماهتاب
هیچ کس از جای او آگاه نیست
هیچ کس را در حضورش راه نیست
پیش از اینها خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود
آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در آسمان، دور از زمین
بود، اما در میان ما نبود
مهربان و ساده و زیبا نبود
در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت
هر چه می پرسیدم، از خود، از خدا
از زمین، از آسمان، از ابرها
زود می گفتند: این کار خداست
پرس وجو از کار او کاری خطاست
هرچه می پرسی، جوابش آتش است
آب اگر خوردی، عذابش آتش است
تا ببندی چشم، کورت می کند
تا شدی نزدیک، دورت می کند
کج گشودی دست، سنگت می کند
کج نهادی پای، لنگت می کند
با همین قصه، دلم مشغول بود
خوابهایم، خواب دیو و غول بود
خواب می دیدم که غرق آتشم
در دهان اژدهای سرکشم
در دهان اژدهای خشمگین
بر سرم باران گرز آتشین
محو می شد نعره هایم، بی صدا
در طنین خنده ی خشم خدا.....
نیت من، در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا
هر چه می کردم، همه از ترس بود
مثل از بر کردن یک درس بود
مثل تمرین حساب و هندسه
مثل تنبیه مدیر مدرسه
تلخ، مثل خنده ای بی حوصله
سخت، مثل حل صدها مسئله
مثل تکلیف ریاضی سخت بود
مثل صرف فعل ماضی سخت بود
.....
تا که یک شب دست در دست پدر
راه افتادم به قصد یک سفر
در میان راه، در یک روستا
خانه ای دیدم، خوب و آشنا
زود پرسیدم: پدر، اینجا کجاست؟
گفت، اینجا خانه ی خوب خداست!
گفت: اینجا می شود یک لحظه ماند
گوشه ای خلوت، نمازی ساده خواند
با وضویی، دست و رویی تازه کرد
با دل خود، گفتگویی تازه کرد
گفتمش، پس آن خدای خشمگین
خانه اش اینجاست؟ اینجا، در زمین؟
گفت : آری، خانه او بی ریاست
فرشهایش از گلیم و بوریاست
مهربان و ساده و بی کینه است
مثل نوری در دل آیینه است
عادت او نیست خشم و دشمنی
نام او نور و نشانش روشنی
خشم، نامی از نشانی های اوست
حالتی از مهربانی های اوست
قهر او از آشتی، شیرین تر است
مثل قهر مهربان مادر است
دوستی را دوست، معنی می دهد
قهر هم با دوست معنی می دهد
هیچ کس با دشمن خود، قهر نیست
قهری او هم نشان دوستی است.....
.....
تازه فهمیدم خدایم، این خداست
این خدای مهربان و آشناست
دوستی، از من به من نزدیک تر
از رگ گردن به من نزدیک تر
آن خدای پیش از این را باد برد
نام او را هم دلم از یاد برد
آن خدا مثل خیال و خواب بود
چون حبابی، نقش روی آب بود
می توانم بعد از این، با این خدا
دوست باشم، دوست، پاک و بی ریا
می توان با این خدا پرواز کرد
سفره ی دل را برایش باز کرد
می توان درباره ی گل حرف زد
صاف و ساده، مثل بلبل حرف زد
چکه چکه مثل باران راز گفت
با دو قطره، صد هزاران راز گفت
می توان با او صمیمی حرف زد
مثل یاران قدیمی حرف زد
می توان تصنیفی از پرواز خواند
با الفبای سکوت آواز خواند
می توان مثل علفها حرف زد
با زبانی بی الفبا حرف زد
می توان درباره ی هر چیز گفت
می توان شعری خیال انگیز گفت
مثل این شعر روان و آشنا:
پیش از اینها فکر می کردم خدا 

یارب مرا یاری بده ، تا خوب آزارش دهم

 

یارب مرا یاری بده ، تا خوب آزارش دهم

 

 

جایی خواندم که مخاطب این شعر زیبای بانو سیمین بهبهانی ابراهیم صهبا بوده است. پاسخ ابراهیم صهبا نیز و ادامۀ این مشاعره بسیار دلنشین و سرشار از رندی و عاشق کشی و دلبری، خواندنی است . بانو پروین هم با صدای دلنشین اش این شعر را خوانده است و چه زیبا هم خوانده.ا

یارب مرا یاری بده ، تا خوب آزارش دهم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم
از بوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشین
صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم
در پیش چشمش ساغری ، گیرم ز دست دلبری
از رشک آزارش دهم ، ازغصه بیمارش کنم
بندی به پایش افکنم ، گویم خداوندش منم
چون بنده در سودای زر ، کالای بازارش کنم
گوید میفزا قهر خود ، گویم بکاهم مهر خود
گوید که کمتر کن جفا ، گویم که بسیارش کنم
هر شامگه در خانه ای ، چابکتر از پروانه ای
رقصم بر بیگانه ای ، وز خویش بیزارش کنم
چون بینم آن شیدای من ، فارغ شد از سودای من
منزل کنم در کوی او ، باشد که دیدارش کنم
گیسوی خود افشان کنم ، جادوی خود گریان کنم
با گونه گون سوگندها ، بار دگر یارش کنم
چون یار شد بار دگر ، کوشم به آزار دگر
تا این دل دیوانه را راضی ز آزارش کنم

جواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی
یارت شوم ، یارت شوم ، هر چند آزارم کنی
نازت کشم نازت کشم ، گر در جهان خوارم کنی
بر من پسندی گر منم ، دل را نسازم غرق غم
باشد شفا بخش دلم ، کز عشق بیمارم کنی
گر رانیم از کوی خود ، ور باز خوانی سوی خود
با قهر و مهرت خوشدلم ، کز عشق بیمارم کنی
گر رانیم از کوی خود ، ور بازخوانی سوی خود
با قهر و مهرت خوشدلم ، هر عشوه در کارم کنی
من طایر پربسته ام ، در کنج غم بنشسته ام
من گر قفس بشکسته ام ، تا خود گرفتارم کنی
من عاشق دلداده ام ، بهر بلا آماده ام
یار من دلداده شو ، تا با بلا یارم کنی
ما را چو کردی امتحان ، ناچار گردی مهربان
رحم آخر ای آرام جان ، بر این دل زارم کنی
گر حال دشنامم دهی ، روز دگر جانم دهی
کامم دهی کامم دهی ، الطاف بسیارم کنی
جواب سیمین بهبهانی به ابراهیم صهبا

گفتی شفا بخشم ترا ، وز عشق بیمارت کنم
یعنی به خود دشمن شوم ، با خویشتن یارت کنم ؟
گجواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی
دیگر اگر عریان شوی ، چون شاخه ای لرزان شوی
در اشکها غلطان شوی ، دیگر نمی خواهم ترا
گر باز هم یارم شوی ، شمع شب تارم شوی
شادان ز دیدارم شوی ، دیگر نمی خواهم ترا
گر محرم رازم شوی ، بشکسته چون سازم شوی
تنها گل نازم شوی ، دیگر نمی خواهم ترا
گر بازگردی از خطا ، دنبالم آیی هر کجا
ای سنگدل ، ای بیوفا ، دیگر نمی خواهم ترا

یارب مرا یاری بده ، تا خوب آزارش دهم

جایی خواندم که مخاطب این شعر زیبای بانو سیمین بهبهانی ابراهیم صهبا بوده است. پاسخ ابراهیم صهبا نیز و ادامۀ این مشاعره بسیار دلنشین و سرشار از رندی و عاشق کشی و دلبری، خواندنی است . بانو پروین هم با صدای دلنشین اش این شعر را خوانده است و چه زیبا هم خوانده.ا
آشفته با صدای پروین

یارب مرا یاری بده ، تا خوب آزارش دهم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم
از بوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشین
صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم
در پیش چشمش ساغری ، گیرم ز دست دلبری
از رشک آزارش دهم ، ازغصه بیمارش کنم
بندی به پایش افکنم ، گویم خداوندش منم
چون بنده در سودای زر ، کالای بازارش کنم
گوید میفزا قهر خود ، گویم بکاهم مهر خود
گوید که کمتر کن جفا ، گویم که بسیارش کنم
هر شامگه در خانه ای ، چابکتر از پروانه ای
رقصم بر بیگانه ای ، وز خویش بیزارش کنم
چون بینم آن شیدای من ، فارغ شد از سودای من
منزل کنم در کوی او ، باشد که دیدارش کنم
گیسوی خود افشان کنم ، جادوی خود گریان کنم
با گونه گون سوگندها ، بار دگر یارش کنم
چون یار شد بار دگر ، کوشم به آزار دگر
تا این دل دیوانه را راضی ز آزارش کنم

جواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی
یارت شوم ، یارت شوم ، هر چند آزارم کنی
نازت کشم نازت کشم ، گر در جهان خوارم کنی
بر من پسندی گر منم ، دل را نسازم غرق غم
باشد شفا بخش دلم ، کز عشق بیمارم کنی
گر رانیم از کوی خود ، ور باز خوانی سوی خود
با قهر و مهرت خوشدلم ، کز عشق بیمارم کنی
گر رانیم از کوی خود ، ور بازخوانی سوی خود
با قهر و مهرت خوشدلم ، هر عشوه در کارم کنی
من طایر پربسته ام ، در کنج غم بنشسته ام
من گر قفس بشکسته ام ، تا خود گرفتارم کنی
من عاشق دلداده ام ، بهر بلا آماده ام
یار من دلداده شو ، تا با بلا یارم کنی
ما را چو کردی امتحان ، ناچار گردی مهربان
رحم آخر ای آرام جان ، بر این دل زارم کنی
گر حال دشنامم دهی ، روز دگر جانم دهی
کامم دهی کامم دهی ، الطاف بسیارم کنی
جواب سیمین بهبهانی به ابراهیم صهبا

گفتی شفا بخشم ترا ، وز عشق بیمارت کنم
یعنی به خود دشمن شوم ، با خویشتن یارت کنم ؟
گفتی که دلدارت شوم ، شمع شب تارت شوم
خوابی مبارک دیده ای ، ترسم که بیدارت کنم
جواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی
دیگر اگر عریان شوی ، چون شاخه ای لرزان شوی
در اشکها غلطان شوی ، دیگر نمی خواهم ترا
گر باز هم یارم شوی ، شمع شب تارم شوی
شادان ز دیدارم شوی ، دیگر نمی خواهم ترا
گر محرم رازم شوی ، بشکسته چون سازم شوی
تنها گل نازم شوی ، دیگر نمی خواهم ترا
گر بازگردی از خطا ، دنبالم آیی هر کجا
ای سنگدل ، ای بیوفا ، دیگر نمی خواهم ترا
فتی که دلدارت شوم ، شمع شب تارت شوم
خوابی مبارک دیده ای ، ترسم که بیدارت کنم

راه زندگی

یک تاجر آمریکایی نزدیک یک روستای مکزیکی ایستاده بود. در همان موقع یک قایق کوچک ماهیگیری رد شد که داخلش چند تا ماهی بود.
از ماهیگیر پرسید: چقدر طول کشید تا این چند تا ماهی رو گرفتی؟ 
ماهیگیر: مدت خیلی کمی.

 تاجر: پس چرا بیشتر صبر نکردی تا بیشتر ماهی گیرت بیاد؟ 
ماهیگیر: چون همین تعداد برای سیر کردن خانواده ام کافی است.
 تاجر: اما بقیه وقتت رو چیکار می کنی؟

 ماهیگیر: تا دیر وقت می خوابم, یه کم ماهی گیری می کنم, با بچه ها بازی میکنم بعد میرم توی دهکده و با دوستان شروع می کنیم به گیتار زدن. خلاصه مشغولیم به این نوع زندگی.
 تاجر: من تو هاروارد درس خوندم و می تونم کمکت کنم. تو باید بیشتر ماهی گیری کنی.
اون وقت می تونی با پولش قایق بزرگتری بخری و با درآمد اون چند تا قایق دیگر هم بعدا اضافه میکنی. اون وقت یه عالمه قایق برای ماهیگیری داری.

ماهیگیر: خوب, بعدش چی؟

تاجر: به جای اینکه ماهی ها رو به واسطه بفروشی اونا رو مستقیــما به مشتری ها میدی
و برای خودت کارو بار درست می کنی... بعدش کارخونه راه می اندازی و به تولیداتش نظارت
میکنی... این دهکده کوچک رو هم ترک می کنی و می روی مکــــزیکوسیتی! بعد از اون هم
لوس آنجلس! و از اونجا هم نیویورک... اونجاست که دست به کارهای مهم تری می زنی...
 ماهیگیر:این کار چقدر طول می کشه؟

تاجر: پانزده تا بیست سال.

ماهیگیر: اما بعدش چی آقا؟

تاجر: بهترین قسمت همینه,در یک موقعیت مناسب که گیر اومد میری و سهام شرکت رو به قیمت خیلی بالا می فروشی! این کار میلیون ها دلار برات عایدی داره.

ماهیگیر: میلیون ها دلار! خوب بعدش چی؟

تاجر: اون وقت بازنشسته می شی! می ری یه دهکــده ی ساحلی کوچیک! جایی که می تونی تا دیر وقت بخوابی! یه کم ماهیگیری کنی, با بچه هات بازی کنی! بری دهکده و تا دیروقت با دوستات گیتار بزنی و خوش بگذرونی

چرا مادرمان را دوست داریم؟

چرا مادرمان را دوست داریم؟

چون ما را با درد بدنیامی‌آوَرَد و

بلافاصله با لبخند می‌پذیرند 

چون شیرشیشه را قبل از اینکه توی حلق

ما  بریزند ، پشت دستشان می‌ریزند

چون وقتی توی اتاق پی پی میکنیم

زیاد با ما بداخلاقی نمیکنند

و وقتی بعدها توی تشکمان جی جی

میکنیم آبروی ما را نمی‌برند

و وقتی بعدها به زندگی ‌شان‌ ..... میزنیم

فقط میگویند: خُب جَوونِه دیگه، پیش میاد!

چون وقتی تب میکنیم، آن‌ها هم عرق می ‌ریزند

چون وقتی توی میهمانی خجالت میکشیم و توی گوششان میگوییم سیب می خوام، با صدای بلند میگویند منیر خانوم بی زحمت یه سیب به

این بچّه بدهید و ما را عصبانی میکند

و وقتی پدرمان ما را به خاطر لگد زدن به

مادر کتک میزند، با پدر دعوا میکنند

چون وقتی درِ قابلمه غذا را برمی دارند، یک

بخاری بلند می شود که آدم دلش می خواهد

غذا را با قابلمه اش بخورد

چون وقتی تازه ساعت یازده شب یادمان می افتد

که فلان کار را که باید فردا در مدرسه تحویل

دهیم یادمان رفته، بعد از یک تشر خودش هم پابه پایمان زحمت میکشد که همان نصف شبی تمامش کنیم

چون وسط سریال‌های مِلودِرام گریه میکنند

چون بعد از گرفتن هدیهِ روز مادر، تمام فکر

و ذکرش این است که مبادا فروشندگان

بی انصاف سر طفل معصومش را

کلاه گذاشته باشند

چون شبهای امتحان و کنکور پابه ‌پای ما کم

می ‌خوابد اما کسی نیست که برایش قهوه

بیاورد و میوه پوست بکند

به خاطر اینکه موقع سربازی رفتن ما،

گریه میکند و نذر میکند و پوتین‌هایمان

را در هر مرخصی واکس میزند

چون وقتی شب عروسی ما داماد ازش خداحافظی

میکند با چشمانی پر از اشک سفارشمان را میکند

ما را به داماد میسپارد

چون وقتی که موقع مریضیش یک لیوان آب

به دستش می دهیم یک طوری تشکر میکند

که واقعا باور میکنیم شاخ غول را شکسته ‌ایم

چون موقع مطالعه عینک میزند و پنج دقیقه

بعد در حالیکه عینکش به چشمش است

میپرسد:این عینک منو ندیدین؟

چون هیچوقت یادشان نمی‌رود که از کدام غذا

بدمان می ‌آید و عاشق کدام غذاییم ،حتی وقتی

که روی تخت بیمارستانند و قرار است ناهار

را با هم بخوریم

چون همانجا هم تمام فکر و ذکرشان این است

که وای بَچّم خسته شد بسکه مریض داری کرد

و چون هروقت باهاش بد حرف میزنیم و دلش

رو برای هزارمین بار میشکنیم، چند روز بعد

همه رو از دلش میریزه بیرون  وخودش رو

گول میزنه که :‌بخشش از بزرگانه

چون مادرن

بهترین لحظات زندگی از نگاه چارلی چاپلین

بهترین لحظات زندگی از نگاه چارلی چاپلین To fall in love عاشق شدن To laugh until it hurts your stomach آنقدر بخندی که دلت درد بگیره To find mails by the thousands when you return from a vacation بعد از اینکه از مسافرت برگشتی ببینی هزار تا نامه داری To go for a vacation to some pretty place برای مسافرت به یک جای خوشگل بری To listen to your favorite song in the radio به آهنگ مورد علاقت از رادیو گوش بدی To go to bed and to listen while it rains outside به رختخواب بری و به صدای بارش بارون گوش بدی To leave the Shower and find that the towel is warm از حموم که اومدی بیرون ببینی حوله ات گرمه To clear your last exam آخرین امتحانت رو پاس کنی To receive a call from someone, you don't see a lot, but you want to کسی که معمولا زیاد نمی‌بینیش ولی دلت می‌خواد ببینیش بهت تلفن کنه To find money in a pant that you haven't used since last year توی شلواری که تو سال گذشته ازش استفاده نمی‌کردی پول پیدا کنی To laugh at yourself looking at mirror, making faces برای خودت تو آینه شکلک در بیاری و بهش بخندی Calls at midnight that last for hours تلفن نیمه شب داشته باشی که ساعتها هم طول بکشه To laugh without a reason بدون دلیل بخندی To accidentally hear somebody say something good about you بطور تصادفی بشنوی که یک نفر داره از شما تعریف می‌کنه To wake up and realize it is still possible to sleep for a couple of hours از خواب پاشی و ببینی که چند ساعت دیگه هم می‌تونی بخوابی To hear a song that makes you remember a special person آهنگی رو گوش کنی که شخص خاصی رو به یاد شما میاره To be part of a team عضو یک تیم باشی To watch the sunset from the hill top از بالای تپه به غروب خورشید نگاه کنی To make new friends دوستای جدید پیدا کنی To feel butterflies! In the stomach every time that you see that person وقتی اونو میبینی دلت هری بریزه پایین To pass time with your best friends لحظات خوبی رو با دوستانت سپری کنی To see people that you like, feeling happy کسانی رو که دوستشون داری رو خوشحال ببینی See an old friend again and to feel that the things have not changed یه دوست قدیمی رو دوباره ببینی و ببینی که فرقی نکرده To take an evening walk along the beach عصر که شد کنار ساحل قدم بزنی To have somebody tell you that he/she loves you یکی رو داشته باشی که بدونی دوستت داره remembering stupid things done with stupid friends. To laugh, laugh, and ... laugh یادت بیاد که دوستای احمقت چه کارهای احمقانه ای کردند و بخندی و بخندی و ... باز هم بخندی These are the best moments of life اینها بهترین لحظه‌های زندگی هستند Let us learn to cherish them قدرشون رو بدونیم "Life is not a problem to be solved, but a gift to be enjoyed" زندگی یک مشکل نیست که باید حلش کرد بلکه یک هدیه است که باید ازش لذت برد

قلب

·  مراقب قلب ها باشیم وقتی تنهاییم، دنبال دوست می گردیم پیدایش که کردیم، دنبال عیب هایش می گردیم وقتی که از دست دادیمش، دنبال خاطراتش می گردیم و همچنان تنها می مانیم هیچ چیز آسان تر از قلب نمی شکند           ژان پل سارتر

این­گونه نگاه کنیم

این­گونه نگاه کنیم

1.                         مرد را به عقلش نه به ثروتش

2.                         زن را به وفایش نه به جمالش

3.                         دوست را به محبتش نه به کلامش

4.                         عاشق را به صبرش نه به ادعایش

5.                         مال را به برکتش نه به مقدارش

6.                         خانه را به آرامشش نه به اندازه اش

7.                         اتومبیل را به کاراییش نه به مدلش

8.                         غذا را به کیفیتش نه به کمیتش

9.                         درس را به استادش نه به سختیش

10.                 دانشمند را به علمش نه به مدرکش

11.                 مدیر را به عمل کردش نه به جایگاهش

12.                 نویسنده را به باورهایش نه به تعداد کتابهایش

13.                 شخص را به انسانیتش نه به ظاهرش

14.                 دل را به پاکیش نه به صاحبش

15.                 جسم را به سلامتش نه به لاغریش

16.                 سخنان را به عمق معنایش نه به گوینده اش

کنفوسیوس

انسان سه راه دارد:

 راه اول از اندیشه می‌گذرد،

 این والاترین راه است.

 راه  دوم از تقلید می‌گذرد،

 این آسان‌ترین راه است.

 و راه سوم از تجربه می‌گذرد

 این تلخ‌ترین راه است.

"کنفوسیوس"