کناب

گاهى باید خودمان را مثل یک کتاب ورق بزنیم .  مثل یک کتاب که فرصت ویرایشش به پایان نرسیده.  باید آخر بعضی فکرهایمان نقطه بگذاریم که بدانیم باید تمامشان کنیم.  بین بعضی حرفهایمان کاما که بدانیم باید با کمی سکوت ادایشان کنیم .  بعد بعضی رفتارهایمان علامت تعجب و آخر برخی عادت هایمان علامت سوال .  خودمان را هرچندشب یکبار ورق بزنیم تا فرصت ویرایش هست حتی بعضی از عقایدمان را حذف کنیم اما بعضی را پر رنگ .  یک روز این کتاب چاپ می شود و آن را  به دستمان میدهند و دیگر فرصت ویرایش نیست.