مادری بود و دختر و پسری پسرک از می محبت مست

مادری بود و دختر و پسری                    پسرک از می محبت مست

دختر از غصه ی پدر مسلول                   پدرش تازه رفته بود از دست

یک شب آهسته با کنایه طبیب                 گفت با مادر این نخواهد رست

ماه دیگر که از سموم خزان                     برگها را بود به خاک نشست

صبری ای باغبان که برگ امید                  خواهد از شاخه‌ی حیات گسست

پسر این حال را مگر دریافت                   بنگر اینجا چه مایه رقت هست

صبح فردا دو دست کوچک طفل              برگها را به شاخه‌ها می بست