؟؟؟

همیشه این تو بودی

که پیش می آمدی

ابرهای پشت پنجره را پاک می کردی
...
من و شمعدانی ها را

به یک استکان خورشید،

میهمان

حالا که نیستی،

من تاریکم

شمعدانی ها خاموش

و از دست این خورشید قلابی

کاری بر نمی آید