درعصرآهن مامحکومیم؛ محکومیم به بودن...
نه به ماندن...
بودن درمیان زشتی های به ظاهر زیبا که مارا دورمی کنند...
...
دورمی کنند اززیبایی هایی که امروز دلیلی شدند برای بد شدن
و بدماندن...
واین چقدر دردناک است!!
چقدر دردناک است که زیبایی ها دیده نشوند...یا؛نه...
دردناک تراز آن این است که زیبایی ها زشت دیده شوند!
بیایید،بدانیم که ماندنی نیستیم؛
پس لحظات بودن را به زیبایی سپری کنیم!!!